Average rating
Malcolm Gladwell w książce “Punkt przełomowy” opisuje, dlaczego niektóre trendy, produkty czy też ideologie rozprzestrzeniają się jak epidemie i jak możemy świadomie je kontrolować.
Przez ostatnie dekady, różne idee i produkty bardzo gwałtownie stawały się popularne. Przykładowo, niektóre ubrania były modne, jakiś gatunek muzyczny stał się popularny lub wzrosła oglądalność serialu w telewizji. Taką sytuację nazywamy epidemią społeczną. Co ciekawe, wbrew pozorom z reguły wcale nie zachodzą one stopniowo, lecz w bardzo szybkim tempie. Tytułowy “punkt przełomowy” to właśnie ten moment, w którym idea przestaje być ciekawa dla garstki osób. Zaczyna być rzeczą niezbędną dla wszystkich.
TRZY REGUŁY ROZPRZESTRZENIANIA SIĘ “EPIDEMII”
ODPOWIEDNI GŁOSICIEL
Istotnym czynnikiem jest kto przyczynia się do rozprzestrzeniania. Niektóre pomysły wymierają w naturalny sposób, ale gdy odpowiednia osoba je rozgłasza (przykładowo – ewangelista), mają szansę na przetrwanie.
Można zauważyć tutaj zasadę pareto. W oryginalnej zasadzie 80 procent wyników pochodzi od 20 procent uczestników. Jednak w przypadku epidemii to tylko niewielki procent uczestników odpowiada za prawie cały rezultat. Trendy czy produkty rozprzestrzeniają się dzięki kilku osobom, które wyróżniają się z tłumu swoją pozytywną energią, wiedzą czy też cechami charakteru takimi jak towarzyskość lub kreatywność.
Trzy rodzaje ludzi istotnych dla rozprzestrzeniania się epidemii
Każdy z nas ma jakieś więzi społeczne, czy to z członkami rodziny, z przyjaciółmi czy też kolegami z pracy, jednak łącznicy mają ich zdecydowanie więcej niż przeciętna osoba. Dzięki tym połączeniom, kiedy dowiedzą się o czymś istotnym, przekażą tę informację większej ilości osób. Łącznicy są z reguły osobami starszymi, bo naturalnie im jest się starszym, tym zna się więcej osób. Co wyróżnia łączników to fakt, że nie poznają nowych ludzi z założeniem, że chcą nawiązać głębszą przyjaźń, wystarcza im pozostanie na poziomie znajomych – to niezbyt popularna wśród ludzi cecha.
Maweni uwielbiają zdobywać wiedzę oraz dzielić się nią; kiedy odnajdą produkt warty uwagi, podzielą się tą informacją z wszystkimi wokoło. Gdy mawen przekaże swoje odkrycie łącznikowi, dany produkt dotrze do ogromnej ilości osób, co znacząco wpłynie na jego popularność.
Ostatni typ istotny dla rozprzestrzeniania epidemii społecznej to sprzedawca. Gdy taka osoba polubi jakiś trend, będzie próbowała przekonać do niego wszystkich swoich znajomych, szczególnie tych początkowo sceptycznie podchodzących do danej idei. Sprzedawcy z reguły cechują się wysokim optymizmem, entuzjazmem i są bardzo sympatyczni.
“PRZYCZEPNOŚĆ” POMYSŁU
Nie wszystkie idee są na tyle interesujące, by zyskać naszą uwagę, o niektórych chcemy dyskutować, a inne samoistnie po jakimś czasie wymierają. Często całkiem proste zmiany w prezentacji i strukturze mogą znacząco wpłynąć na przekaz.
Badania dowodzą, że aby zapamiętać reklamę, trzeba zobaczyć ją około 6 razy. Na zmniejszenie tej liczby wpływa na przykład zastosowanie humoru albo zatrudnienie znanej osoby w roli aktora. Przyczepność produktu jest istotna, bo jeśli zapamiętamy dany produkt, istnieje większe prawdopodobieństwo, że go kupimy.
Co więcej, przyczepność a przyjemność nie zawsze idą ze sobą w parze. Fragment piosenki, który zostaje w głowie na długo po przesłuchaniu może być denerwujący, a jest tak często używany w reklamach z uwagi na jego przyczepność.
Ponadto przyczepność jest często nieintuicyjna. Wydawać by się mogło, że najlepiej zapamiętamy błyskotliwe, sprytne czy inteligentne przesłanie reklamy, jednak w rzeczywistości to banalne pomysły zostają w pamięci odbiorcy.
WPŁYW ŚRODOWISKA
Często myślimy, że ludzie przejawiają jakieś zachowania z uwagi na ich charakter lub jakieś wrodzone talenty. W rzeczywistości to, co z reguły ma największy wpływ to środowisko. Nawet gdy odpowiednia osoba zareklamuje doskonały produkt, nie sprawdzi się on bez poprzedniego uzyskania dobrego kontekstu i wpasowania się w środowisko. Natomiast kiedy dobrze poznamy sposób, w jaki działa dane środowisko, będziemy w stanie przewidzieć odpowiedni produkt, który sprawdzi się w tej grupie.
Warto zauważyć, że charakter danej osoby ma oczywisty wpływ na rozwój epidemii. Gdyby tak nie było, nie mielibyśmy mawenów, sprzedawców i łączników. Jednak charakter jest tylko częścią sukcesu; przykładowo, łącznicy muszą żyć w odpowiednim środowisku, które pozwoli im nawiązywać kontakty.
Wielkość grupy
Wielkość grupy odgrywa znaczącą rolę w epidemiach społecznych. Statystyczny człowiek jest w stanie rozróżnić około 6 muzycznych nut, każda kolejna prawdopodobnie pomiesza się mu w głowie. Zasadniczo jesteśmy w stanie zapamiętać około 6 lub 7 kategorii bez większego problemu. Natomiast jeśli chodzi o kwestie społeczne, przeciętna osoba może utrzymać relację z nie więcej niż 150 osobami (nie chodzi tu oczywiście o bliską przyjaźń, ale o jakąkolwiek relację).
W związku z powyżej opisaną zasadą, warto jest formować grupy nie większe niż 150 osób. Ułatwia to podejmowanie decyzji i kwestie organizacyjne. Różnica między grupą 140 a 170 osób może wydawać się niewielka, ale w rzeczywistości może osiągać znacząco różne efekty.
WAŻNE CYTATY
“Koncepcja sprowadza się do tego, że aby zrozumieć takie zjawiska, jak: nowe trendy w modzie, opadanie i podnoszenie się fali przestępstw (…)oraz wiele innych zagadkowych zmian w naszym codziennym życiu, należy je uznać za epidemie. Idee, produkty, wiadomości i zachowania rozprzestrzeniają się bowiem tak samo jak wirusy”.
“Aby zrozumieć potęgę epidemii, musimy zrezygnować z postrzegania proporcji przez pryzmat racjonalnych oczekiwań. Powinniśmy się natomiast przygotować na to, że niewielkie zdarzenie może wywołać ogromną zmianę i że ta zmiana może zachodzić bardzo szybko”.
Może Cię zainteresować:
*Powyższy artykuł nie jest substytutem przeczytania opisywanej książki. Oryginalny tekst ma nieporównywalnie większy potencjał edukacyjny. Jeśli powyższy opis trafia w Twoje potrzeby, koniecznie przeczytaj książkę na podstawie której powstał. www.ksiazkawpigulce.pl
Książkę kupisz tutaj: